Zacznij od słów “Jak się dzisiaj czuję?”

Każdego poranka zadaj to pytanie dając uwagę sobie, swojemu ciału, wewnętrznemu dziecku, emocjom.

Nazwij wszystko po imieniu, bez ogródek, bez cenzury…Jak ktoś Cię wkurwia, napisz, że Cię wkurwia i masz go dość, a nie że irytuje odrobinę.

Gdy jest Ci smutno i jedynie milimetry dzielą się od położenia się do grobu w depresji, napisz to, tak jak jest, swój stan faktyczny, bez koloryzowania…

Bo gdy pozwolisz sobie na wywalenie całego syfu na papier to,

po pierwsze: nazywając emocje uznajesz je, co tworzy przestrzeń do zmiany na inne,

po drugie: skupiając uwagę na sobie, pozwalając na szczerość aż do bólu, bez oceniania i krytyki, mówisz sobie: „jestem ważny” i mówisz jemu (wewnętrznemu dziecko) „jesteś ważne”,

po trzecie: pisząc o tym, jak się czujesz, bierzesz za siebie odpowiedzialność.

Bo nie ma nic gorszego niż wywalać swój żal, gorycz, wkurwa i złość na drugą osobę, zasypując ją swoją energią i ciężkimi wibracjami.

Zrzucając ciężar ze swoich barków, przerzucasz go na czyjeś. Tobie robi się trochę lżej na chwilę, a druga osoba, często nieświadoma procesu, wraca obładowana Twoim syfem do domu.

Przerzucanie takich emocji w niczym jednak nie pomaga na dłuższą metę.

Nic nie naprawia i nic nie rozwiązuje, ani nie zmienia, bo nawet jeśli otrzymasz radę drugiej osoby, co dalej zrobić, to będzie ona subiektywna, oparta na niepełnych informacjach i twoim subiektywnym spojrzeniu, przesiąkniętym emocjami.

Jedyna rada, jakiej potrzebujesz, a która zmieni wszystko w Twoim życiu, czasem nawet Tobą wstrząśnie do głębi i poruszy, to rada, którą usłyszysz ze swojego wnętrza, od swojego wyższego prowadzenia.

Tylko te wskazówki poprowadzą Cię właściwą drogą do wyrównania życia, aby weszło ona na właściwe tory, na tory Twojej duszy.

To nie Ty - ciało (emocje i zmysły), a Ty - dusza masz tutaj cel do zrealizowania.

I dlatego potrzebujesz oczyścić się z emocji każdego dnia, by mieć jasność myśli i jasność zobaczenia możliwości, jakiej się znajdują przed tobą.

„Jak się dzisiaj czuję?”

To było pierwsze pytanie, które zadałam sobie pięć lat temu zaczynając pisanie w dzienniku. Potem doszły kolejne…

„Po co się tak czuję?” – bo zawsze jest powód, dla którego czujemy to, co czujemy, a pytanie „po co” odeśle nas do efektów, jakich oczekujemy świadomie/nieświadomie, by tak się właśnie czuć.

„Co mi to daje? Czy dalej tego potrzebuję?” Jeśli „Nie”, odsyłam z wdzięcznością i wybieram spokój. Jeśli „Tak”, „Czy mogę inaczej? Jak mogę inaczej?” – daje możliwość zobaczenia innych opcji, zauważenia, że może jednak jest to na tyle automatyczna reakcja naszego ciała, że nawet nie wiemy, że może już nie być nam potrzebna. Wykształcona we wczesnych latach dzieciństwa była jedyną, jaką znaliśmy, ale dziś, będąc dorosłym, mamy wybór.

„Co chcę dzisiaj czuć? Jakie emocje?” - wybierz, bo zawsze masz wybór, gdy dokonasz decyzji.i„Co potrzebuję zrobić, już teraz, by je poczuć?” - niewyobrażalne jest to, jak mądre jest nasze ciało i dusza, gdy zadasz właściwe pytanie, przyjdzie odpowiedź, a Twoje dalsze zadanie to zrobić to, co przyjdzie.

Tak pracowałam z emocjami w dzienniku. To był mój początek.

Dziś dziennik wykorzystuję jako narzędzie do kreowania swojego życia, życia, jakiego pragnę, opartego na miłości, lekkości, radości, na robieniu tego, co kocham i zarabianiu na tym pieniędzy, na spędzaniu czasu z moimi dziećmi tak, jak lubimy, życiu bez lęku, bez obaw i bez martwienia się.

Bo dziś wiem, że jestem prowadzona przez najpotężniejszą Siłę, jaka istnieje we Wszechświecie i wiem, że działając każdego dnia z poziomu duszy, podejmuję najlepsze działanie.

Czy też tak chcesz? Czy też chcesz zmienić swoje życie, odkryć swój nieograniczony potencjał, to kim naprawdę jesteś i zacząć żyć z lekkością?

Czy chcesz przestać się zadręczać i martwić, być każdego dnia targanym milionem emocji i tysiącem znaków zapytania: co dalej, jak dalej?

Nowy warsztat online!Dziennik Twoją drogą do ABSOLUTNEGO Sukcesu!

https://sylwiapupek.com/warsztatdziennik/

Zaczynamy w poniedziałek, 14 grudnia 2020!

Czekam na Ciebie!

Sylwia