W moim życiu wstyd był czymś tak stałym i wszechobecnym, że większość życia nie miałam świadomości, że on istnieje w mojej codzienności.

Wydawał mi się czymś naturalnym, naturalnym i normalnym, bo każdy nosił w sobie swoje własne pokłady wstydu.

Jako społeczeństwo wyrośliśmy na zawstydzaniu, byciu zawstydzanymi i zawstydzaniu innych.

Doszliśmy do mistrzostwa używając wstydu do manipulacji już malutkich dzieci:

„Nie zjesz tej zupki? Zjedz, bo będzie wstyd.”

(wpojone, że potrzeby Twoje nie są ważne, że czucie płynące z ciała, nie ma znaczenia)  

„Nie możesz tak się ubrać do kościoła! Nie będę się za Ciebie wstydzić.”

(przekonanie, że to, co wybierasz, jest niewłaściwe, że dokonujesz złych wyborów w życiu)

„Zobacz, jak Ty wyglądasz?! Nie wstyd Ci.”

(uwierzyłaś, że to, jaka jesteś, jest nieakceptowalne, że musisz zmienić siebie…)

Jako małe dziewczynki zawstydzane, jako dorosłe kobiety przesiąknięte wstydem do tego stopnia, że zlewa się on z naszym ciałem, wrasta wręcz w nie i wydaje się nam być czymś pozytywnym.

Nic bardziej mylnego. Uświadomienie sobie tego, jak bardzo wstyd zagościł w Twoim życiu, jaką przybrał formę, jest początkiem procesu UWOLNIENIA.

Jego kolejnym krokiem jest zobaczenie, kim Ty się przez to stałaś, ile masek musiałaś przywdziać, ile zbroi założyć, ile zbudować wokół siebie murów, by….

…być akceptowaną,

…pasować,

…być kochaną.

Gdy dotrzesz do tego miejsca, spotkasz się ze swoim cieniem, tą malutką, niechcianą, niepożądaną, zawstydzaną dziewczynką, która:

… zbyt głośno płakała jako niemowlę,

… chciała być więcej przytulana,

… chciała byś usłyszana,

… chciała by jej potrzeby były ważne,

… chciała ubierać się po swojemu,

… moczyła się w nocy,

… zbyt długo nosiła pieluchę,

… poplamiła nową sukienkę,

… zbiła szklankę,

… zapomniała wypracowania,

… dostała złą ocenę w szkole,

… została wplątane w koleżeńskich spisek i niesłusznie oskarżona,

… dostała zbyt szybko okres,

… była biedna,

… której rodzice nie mieli pieniędzy,

… miała brzydkie nazwisko,

… byłam wyzywana i wyszydzana, porównywana do innych, ośmieszana,

… dotykana, gdy tego nie chciała,

… zmuszana do rozbierania się przed lekarzem - mężczyzną…

Ona wciąż tam jest.

Ona wciąż pamięta.

Ona wciąż czeka.

Na zobaczenie

Na wysłuchanie

Na zrozumienie

Na integrację

Na Ciebie

Gdy odpowiesz TAK, rozpocznie się kolejny etap tej podróży - proces UZDROWIENIA.

Etap, na który Ty i Ona czekałyście całe życie, akceptacji siebie, bezwarunkowej miłości,

Pozwolenia sobie na bycie sobą, autentyczną…

Kiedy uwolnisz wstyd i poczucie winy…

Zmieni się całkowicie Twoje życie. Twoje relacje staną się prawdziwe i autentyczne, przestaniesz udawać kogoś, kim nie jesteś i kim nigdy nie byłaś.

Nie będziesz więcej zastanawiać się, jak powinnaś się zachować ani jak zareagować.

Otworzysz się na ludzi, pozwalając sobie na bycie prawdziwą, pozwolisz im także być takimi. Staniesz się wzorem dla swoich dzieci, aby odkrywały i one to, kim są naprawdę.

Cały proces wpłynie nie tylko na Twoje życie prywatne ale także na zawodowe.

Stając się autentyczną, staniesz się SOBĄ! PRAWDZIWĄ!

…bez udawania,

…bez masek,

…bez murów.

Poczuj przez chwilę w swoim ciele, jak by to było móc być po prostu SOBĄ

Kobietą bez wstydu i winy….