Jak to jest, że my, kobiety, zamiast wspierać się, zamiast być inteligentne emocjonalnie, zamiast zaglądać w swoje emocje i wzrastać, zamiast otwarcie mówić o tym, co nas dotyka, o tym, co nas boli, krzywdzimy siebie nawzajem…. (to pytanie retoryczne, z którym pozwalam sobie dziś pobyć, do którego zapraszam także Ciebie)

Czy dzięki temu czujesz się lepiej?

Czy mniejszy ból jest, gdy kogoś ocenisz, skrytykujesz?

Co dzięki temu od siebie odsuwasz?

Okazuje się, że nie ma znaczenia, czy dana Coach ma dyplom, czy ma studia, czy kurs, czy licencję czy tylko 20 lat doświadczenia – zawsze dla kogoś będziesz „za mało”, a dla innego „za dużo”.

Jestem zmęczona i mam dość tego, że inni tak szybko się poddają.

Siadając do analizy swojej drogi, pewnego dnia odwróciłam swoje spojrzenie na bycie prowadzoną przez innych.

Do tamtego momentu szukałam ciągle i ciągle kogoś, kto mnie poprowadzi głębiej i mocniej, ale... Ograniczałam to do możliwości mojego budżetu, czyli wybierałam Coachów/ Mentorów, którzy byli tańsi niż ja.

A czego od nich chciałam?

By poprowadzili mnie w biznesie mocniej, czyli pomogli osiągnąć jeszcze większe rezultaty niż miałam.

„Moje dziecko jest niewdzięczne, nie kocha mnie. Poświęcam się dla niego, a ono odpłaca mi ciągłymi żądaniami i zerową wdzięcznością czy poszanowaniem.”

„Ja dla niej tyle zrobiłam, a ona co? Tysiące razy prosić muszę o pomoc, której i tak nie mogę się doczekać.”

To tylko dwa stwierdzenia, które często padają z ust matek.

Czym jest miłość? Czym jest poczucie, że ktoś nas kocha lub, że jest wdzięczny za to, co robimy dla niego?

Coach, który nie ma przepracowanej seksualności, będzie unikał tematów związanych z Twoją seksualnością. Będzie wzdryga się i omijał traumy seksualne lub wytykał Ci, że mielisz temat zbyt długo.

W ciągu ostatniego półtora roku odbyłam kilka bardzo trudnych i ciężkich rozmów z moją nastoletnią córką.